Dirección fotografía e montaxe: Nela Fraga Rivas Vai de: Exposed son retratos feitos desde a intimidade e a complicidade. De persoas que se expuxeron ante a cámara a fin de reflectir o amor co que as miran. Unha ópera prima que nace do convencemento de que vivimos nun tempo de violencia extrema, de falta de entendemento, no que sobran os comportamentos egoístas e faltan miradas que mostren un xeito de observar con acougo a vida desde o agradecemento e a empatía. Unha colaxe en diferentes texturas de Súper 8, unha carta de amor que quere proxectar unha ollada curadora que disolva os individualismos e devolva a capacidade de conexión humana O detalle: A obra vén de ser seleccionada no Albuquerque Film Festival, de Nuevo México (EUA).

Dirección, guión, produción, fotografía, música e montaxe: Dani Iglesias Vai de: O río Eo baña as comarcas do norte de Lugo e do oeste de Asturias. As súas augas serviron, durante séculos, para alimentar e fornecer de enerxía a súa xente. Hoxe en día, continúa a ser unha peza crucial da contorna, funcionando como vínculo entre as dúas provincias e irmandando os seus habitantes O detalle: Participante en proxectos seleccionadas na categoría Novas Camadas do Festival de Cans en varias edicións, Dani Iglesias firma agora esta curta desenvolvida no programa de residencia do Cine do Eo 2024.

Dirección, guión e fotografía: Xoan Escudero Produción: Noemí Chantada Produtora: Islandia Producciones Montaxe: Óscar Pardo Música: Iván Blanco Banda sonora: Nur Sultán Vai de: Nur Sultán é unha matrioska. É un filme sobre a capital de Casaquistán. A cidade chamouse Nur-Sultán durante tres anos (2019-2022); Astaná, durante os vinte anteriores (1998-2019), para logo recuperar o nome en 2022; e Akmoly, Akmolinsk, Tselinograd e Akmolá durante máis de século e medio (1830-1998). En (case) todo este tempo ocupou o mesmo espazo, pero a súa significación foi completamente distinta. En calquera caso, este non é un filme sobre xeografía nin un trivial sobre nomes de capitais: este é un filme en primeira persoa sobre o tempo que Xoán Escudero pasou aló. Ou, en palabras do director: “Os europeos tendemos á complacencia cando visitamos outros países sen ser conscientes das eivas que as nosas sociedades e nós mesmos temos. Pero nin o turismo exótico, nin o eurocentrismo, nin a capital con 100 nomes me levaron a 7000 quilómetros da miña casa. Foi unha persoa que me convidou a pasar con ela un tempo na súa cidade natal. Este é un filme sobre as miñas ganas de coñecela, de pasar tempo con ela”. O detalle: Nursultán é tamén o nome do que foi presidente de Casaquistán entre 1991 e 2019, quen en 1997 trasladou a capital do país desde Almatý a Akmolá, a actual Astaná (en casaco, ‘capital’), onde se rodou este filme.

Dirección, guión, montaxe e produción: Candela Conde Música: Fonsi Millán Coa participación de: Marta Harris, Fonsi Millán, Skio Carral, Candela Conde e Samantha Hernández Vai de: Un filme que afonda na conexión entre o íntimo e o colectivo, explorando o espazo, a identidade e o proceso de creación de cinco artistas de diversas disciplinas. Todos viven en San Pedro, o barrio bohemio de Compostela, conexión imprescindible para observar como a contorna moldea a identidade O detalle: Candela Conde é unha cineasta cunha mirada singular e arriscada que medrou competindo na sección Novas Camadas do Festival de Cans

Dirección, guión, produción, montaxe, fotografía: Alberto Lobelle Vai de: É unha celebración do que xorde cando confiamos na nosa intuición e nas experiencias que o mundo nos ofrece. Nesta curta preséntase a deusa lusitana e indíxena Navia como fío condutor que nos leva a reflexionar sobre as nosas emocións e a relación que temos co amor e a súa morte. Navia é a forza que debemos escoitar para entender os nosos ciclos; non unha deusa externa, senón parte da nosa natureza interior. O detalle: A curta xurdiu mentres Lobelle localizaba e gravaba para unha longa documental, e un mariñeiro, que o viu todo, se puxo a falar con él.

Dirección, guión, produción e fotografía: Manuel Lucas Mariño Montaxe: Gaspar Broullón Elenco: Xosé Lois Vázquez Carracedo Vai de: No obradoiro de Sito a madeira convértese en música. Cada peza pasa polas súas mans sen présa, respectando tempos que hoxe parecen doutro mundo. Non busca a perfección, senón ese punto exacto onde se atopan o posible e o necesario. Coa precisión que dá a experiencia, mide sen regras, calcula sen precipitarse e deixa que a madeira dite o seu propio camiño. Entre ferramentas gastadas, labras no chan e un silencio só interrompido polo son do torno, vai tomando forma unha gaita única. Cada burato, cada axuste e cada peza ensamblada reflicte algo máis ca un proceso de fabricación: son a expresión dunha forma de vida que perdura nun mundo onde a inmediatez o invade todo. Sito é único, un artesán obsesionado cun saber que pouco a pouco vai esmorecendo, pero que mantén vivo con cada gaita que sae das súas mans. A música tradicional non só se fai soar, tamén se constrúe, e no taller de Carracedo, entre as serraduras e a madeira, segue a bater coa mesma forza de sempre O detalle: O director Manuel Lucas, membro da banda De Ninghures, retrata ao singular luthier e investigador Sito Carracedo.

Dirección, guión, fotografía: Carla Andrade Montaxe: Juan Soto Taborda Música: Sandeep Rauth Vai de: En sánscrito, nayan significa ‘ollo’ e evoca unha dimensión poética sobre a percepción e a visión. En palabras da directora: “Este termo tamén dá título a unha canción creada polo meu compañeiro nepalí en 2015, Sandeep, mentres eu, coa cámara, buscaba activar o baleiro na paisaxe chilena, sen cuestionar se tiña dereito a materializar algo alleo á miña condición de suxeito, perpetuando o privilexio que me sostiña. Dez anos despois, revisito e denuncio estes actos, explorando como a linguaxe, tanto visual como verbal, expón as nosas limitacións e as estruturas invisibles de poder que nos condicionan” O detalle: Esta curta case hipnótica pasou polo Festival de Málaga e o D´A de Barcelona.

Dirección, montaxe, fotografía e música: Fran Rodríguez Casal Produción: Coral Piñeiro Guión: Su Garrido Pombo Vai de: É unha viaxe, un diario de vida, sobre a emigración rural ás cidades. O camiño que vai dende a aldea ao barrio é o punto de partida. Narrado cunha linguaxe poética que nos acompaña polas curvas das estradas, os patios de luz  convértense en anfiteatros para aquelas que non volveron O detalle: O filme parte dun proxecto coa cantante Su Garrido, cuxo work in progress se presentou o pasado ano en Cans.